Είσαι αντίπαλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έχεις καταφέρει τουλάχιστον να μη χάνεις μέχρι τα τελευταία λεπτά του ματς. Μέχρι που ένας αμούστακος Νορβηγός μπαίνει ως αλλαγή και σκορπίζει… τρόμο. Όχι, δεν ήταν ο Μαραντόνα ούτε ο Ρονάλντο, όμως η μεταφυσική ικανότητα του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ να έρχεται από τον πάγκο και να σκοράρει σημαντικά γκολ τού έδωσαν την ιδιότητα της πιο χρυσής αλλαγής στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.
Γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου του 1973 στο Κρίστιανσουντ της Νορβηγίας, ο Σόλσκιερ ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Κλαουσένενγκεν, ώσπου τον τσίμπησε η Μόλντε. Εκεί σε έναν χρόνο ξετίναξε τα δίχτυα, αφού πέτυχε 40 γκολ σε 50 ματς, με αποτέλεσμα να τραβήξει το βλέμμα του σερ Άλεξ Φέργκιουσον το καλοκαίρι του 1996…
ΕΝΑΣ ΑΜΟΥΣΤΑΚΟΣ ΝΟΡΒΗΓΟΣ ΣΤΟ “ΟΛΝΤ ΤΡΑΦΟΡΝΤ”
Ο ερχομός του στο “Ολντ Τράφορντ” παραξένεψε τους φίλους της Γιουνάιτεντ, αφού ο μικρός Νορβηγός μπορεί να έκανε πάταγο στη χώρα του, ωστόσο μακριά από αυτήν ήταν παντελώς άγνωστος. Άλλωστε εκείνες τις ημέρες οι “κόκκινοι διάβολοι” προσπαθούσαν να αποκτήσουν τον Άλαν Σίρερ, όμως αυτός κατέληξε στη Νιούκαστλ κι έτσι ο μοναδικός φορ που έφτασε στο Μάντσεστερ εκείνο το καλοκαίρι ήταν ο Σόλσκιερ.
Η εντύπωση όλων ήταν ότι θα αποτελούσε απλά μια ρεζέρβα, πίσω από τον Ερίκ Καντονά και τον Άντι Κόουλ, όμως έμελλε να διαψευστούν όλοι. Ο μικρός Όλε Γκούναρ σκόραρε 6 λεπτά μετά το ντεμπούτο του με την κόκκινη φανέλα και μέχρι το τέλος της σεζόν πέτυχε 18 τέρματα, βοηθώντας τη Γιουνάιτεντ να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου! Ο Φέργκιουσον συνήθως τον πέρναγε σαν αλλαγή στο ματς και αυτός τον δικαίωνε συνεχώς, αφού είχε μια εκπληκτική ικανότητα να διαβάζει το ματς και όταν καλούνταν να παίξει, να ήταν στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή…
Ο ίδιος ο Σόλσκιερ έχει πει για αυτό το… χάρισμα: “Κάθομαι στον πάγκο και προσπαθώ να μελετήσω το ματς. Δεν κοιτάω σχεδόν καθόλου τους επιθετικούς. Εκεί που εστιάζω είναι οι αμυντικοί, τι κάνουν λάθος και πού υστερούν…”. Πάμπολλες οι περιπτώσεις που ο Νορβηγός σκόραρε ως αλλαγή. Ξεχωρίζουν τα 4 γκολ που πέτυχε μετά την είσοδό του σε ένα παιχνίδι με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, στο οποίο ο Γιουνάιτεντ κέρδισε με 8-1. Λίγες μέρες μετά έκανε κάτι παρόμοιο και στη νίκη με 5-1 επί της Έβερτον.
Η ΑΡΝΗΣΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Το καλοκαίρι του 1998 οι “κόκκινοι διάβολοι” δέχτηκαν μια πολύ καλή πρόταση από την Τότεναμ για τον Σόλσκιερ και με δεδομένο ότι Γιορκ και Κόουλ είχαν πολύ καλή συνεργασία, είχαν αποφασίσει να τον παραχωρήσουν. Όμως, ο Νορβηγός αρνήθηκε να φύγει και αποφάσισε ότι ο ρόλος του… plan b που του είχε δώσει ο Φέργκιουσον του άρεσε. Δικαιώθηκε, αφού εκείνη τη σεζόν η Γιουνάιτεντ κατέκτησε το τρεμπλ, με τον Σόλσκιερ να συμβάλλει τα μέγιστα, αφού πέτυχε και το νικητήριο γκολ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Μπάγερν.
Μια άλλη σημαντική στιγμή της καριέρας του ήταν σε ένα ματς κόντρα στη Νιουκάστλ το 1998. Όχι, δεν σκόραρε, αντιθέτως, αυτό που έκανε ήταν αντιεμπορικό, αλλά κέρδισε την εκτίμηση των οπαδών της ομάδας. Με το σκορ στο 1-1 η Γιουνάιτεντ ήθελε απλά έναν βαθμό για να συνεχίσει τη μάχη του τίτλου με την Άρσεναλ. Στα τελευταία λεπτά ο Ρόμπερτ Λι των “ανθρακωρύχων” εφορμά μόνος του προς την εστία των γηπεδούχων. Ο Σόλσκιερ τον ακολουθεί, δεν τον προλαβαίνει όμως και λίγο πριν αυτός μπει στη μεγάλη περιοχή, με ένα τάκλιν από πίσω τον ανατρέπει πριν εκτελέσει. Φυσικά τιμωρήθηκε με κόκκινη κάρτα, όμως όλοι θυμούνται ότι έβαλε την ομάδα πάνω από τον εαυτό του, βοηθώντας τη να κρατήσει το σκορ…
Στα 9 χρόνια που φόρεσε την κόκκινη φανέλα, ο Νορβηγός σκόραρε πάνω από 120 γκολ. Μπορεί να αποτελούσε πάντα τη σκιά επιθετικών όπως ο Γιορκ και ο Νίστελροϊ, όμως κέρδισε επάξια το παρατσούκλι “ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο”. Η δεινότητά του στο σκοράρισμα, η αυτοθυσία του και η προσφορά του στη Γιουνάιτεντ τον έβαλαν για πάντα στην καρδιά των φίλων της ομάδας.
