Τον προηγούμενο χρόνο, ο Ρότζερ Φέντερερ θα έπαιζε τέτοιες μέρες με τον Στάνισλας Βαβρίνκα στον ημιτελικό του Αυστραλιανού Όπεν. Για να φτάσει εκεί, ο Φέντερερ είχε αποκλείσει τον Κέι Νισικόρι στα πέντε σετ. Ο Βαβρίνκα είναι ο κατακτητής τριών Major, του Αυστραλιανού Όπεν του 2014, του Ρολάν Γκαρός του 2015 και του US Open του 2016. Αυτήν τη στιγμή είναι πιο πάνω από τον Άντι Μάρεϊ στην κατάταξη των τενιστών που έχουν όντως κατακτήσει Major. Από την άλλη μεριά, ο Ράφα Ναδάλ προετοιμαζόταν επίσης για να παίξει το δικό του ημιτελικό. Απέναντι στον Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ. Ο Ναδάλ και ο Φέντερερ δεν είχαν παίξει τένις για σχεδόν ένα εξάμηνο. Στο πρώτο Major της προηγούμενης χρονιάς έπαιξαν στον τελικό.
Στο φετινό πρώτο Major της χρονιάς ο Ρότζερ Φέντερερ είναι ακόμα εδώ. Ο Ναδάλ δεν άντεξε το επίπονο κομμάτι τού να αντιμετωπίζεις ένα heavy hitter, όπως όντως είναι ο Μαρίν Τσίλιτς. Ο Άντι Μάρεϊ δεν πήγε καν στο Αυστραλιανό Όπεν, αφού αντιμετωπίζει ακόμα πρόβλημα. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που πέρυσι έπεσε θύμα κραυγαλέας έκπληξης, χάνοντας μόλις στο δεύτερο γύρο από τον Ουζμπέκο Ντένις Ιστόμιν, φέτος δεν έφτασε πολύ μακρύτερα, χάνοντας από το Νοτιοκορεάτη Χέονγκ Τσουνγκ. Ο Φέντερερ έμεινε μόνος του, αδιαφιλονίκητο φαβορί για να κατακτήσει το Αυστραλιανό Όπεν. Από τον Τσίλιτς έχει χάσει στον ημιτελικό του US Open το 2014, αλλά τον έχει νικήσει στον προημιτελικό του Γουίμπλεντον το 2016 και στον τελικό του ίδιου τουρνουά πέρυσι. Σε περίπτωση που προκριθεί στον τελικό, θα τον αντιμετωπίσει ξανά. Με τη νίκη του, σχετικά εύκολη, επί του Τόμας Μπέρντιχ το πρωί της Πέμπτης, ο Φέντερερ έφτασε στην 330ή νίκη του σε Major. Ο Τζόκοβιτς έχει 240. Ο Ράφα Ναδάλ 230. Θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί τη διαφορά ηλικίας, αλλά οι 90 νίκες διαφορά, που έχει από τον Τζόκοβιτς, είναι 13 Major παρά 1 νίκη. Οι 100, που έχει από τον Ναδάλ, είναι 14 και 2. Οπότε δεν δικαιολογείται. Η πραγματική διαφορά είναι ότι ο Φέντερερ, με κάποιον τρόπο, ήταν πάντα παρών. Ή, μάλλον, ελάχιστα απών. Από τότε που κατέκτησε το Γουίμπλεντον το 2003, νικώντας τον Μαρκ Φιλιππούση στον τελικό, ο Φέντερερ έχει χάσει στον τέταρτο γύρο του US Open του 2003 από τον Νταβίντ Ναλμπάντιαν, στον τρίτο γύρο του Ρολάν Γκαρός το 2004 από τον Κούγκα Κουέρτεν, στο δεύτερο γύρο του Γουίμπλεντον του 2013 από τον Σεργκέι Στακόφσκι και στον τέταρτο γύρο του US Open εκείνης της χρονιάς από τον Τόμι Ρομπρέδο, στον τέταρτο γύρο του Ρολάν Γκαρός του 2014 από τον Έρνεστς Γκούλμπις και στον τρίτο γύρο του Αυστραλιανού Όπεν του 2015 από τον Αντρέας Σέπι. Σε 56 Major από εκείνο το Γουίμπλεντον, ο Φέντερερ έχει χάσει μόλις 6 φορές πριν από τα προημιτελικά. Στην Αυστραλία, δε, από το 2004 έως και το 2018, έχει ηττηθεί μόλις μία πριν φτάσει στους 8 καλύτερους παίκτες. Το 2004, το 2006, το 2007, το 2010 και το 2017 κατέκτησε το τρόπαιο. Το 2009 έφτασε στον τελικό. Το 2005, το 2008, το 2011, το 2012, το 2013, το 2014 και το 2016 έφτασε στους ημιτελικούς, οπότε με το ματς της Παρασκευής οι ημιτελικοί του μόνο στην Αυστραλία γίνονται 14 και έχει ακριβώς μηδέν ήττες σε προημιτελικούς. Μηδέν ρε φίλε. Μόνο στη Μελβούρνη έχει 92 νίκες. Αν μετρηθούν σε Major είναι 12 συν 1.
Ο Φέντερερ ήταν πάντα εκεί. Από τον Ιούνιο του 2010 έως τον Σεπτέμβριο του 2016 κατέκτησε μόλις ένα Major. Πάνω από έξι χρόνια. Σε τελικό έφτασε στο Ρολάν Γκαρός του 2011, όταν έχασε από τον Ράφα Ναδάλ, στο Γουίμπλεντον του 2012, όταν νίκησε τον Άντι Μάρεϊ, στο Γουίμπλεντον του 2014 και του 2015, αλλά και στο US Open του 2016, που έχασε από τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Ενδιαμέσως, όμως, έδινε πέντε παιχνίδια τουλάχιστον στις περισσότερες των περιπτώσεων: Το 2010 και το 2011 έφθασε στους ημιτελικούς του US Open, που έχασε από τον Τζόκοβιτς, ενώ το ίδιο συνέβη και στον ημιτελικό του Αυστραλιανού Όπεν. Το 2012 έπαιξε ημιτελικό στο Αυστραλιανό με τον Ναδάλ και στο Ρολάν Γκαρός με τον Τζόκοβιτς. Το 2013 στο Αυστραλιανό με τον Άντι Μάρεϊ. Το 2014, πάλι στην Αυστραλία, με τον Ναδάλ και στη Νέα Υόρκη με τον Τσίλιτς. Το 2016 στη Μελβούρνη με τον Τζόκοβιτς και στο Γουίμπλεντον με τον Μίλος Ράονιτς. Έπειτα, είναι οι προημιτελικοί: Το 2010 σε Ρολάν Γκαρός και Γουίμπλεντον με Ρόμπιν Σόντερλινγκ και Τόμας Μπέρντιχ αντιστοίχως, το 2011 στο Γουίμπλεντον με τον Τζο Βίλφριντ Τσονγκά, το 2012 με τον Μπέρντιχ στο US Open, το 2013 πάλι με τον Τσονγκά στον προημιτελικό του Ρολάν Γκαρός και το 2015, επίσης στο Ρολάν Γκαρός, με τον Σταν Βαβρίνκα. Αυτά τα ολίγα.
Τώρα, πώς αυτός ο εικονικός σπόρτσμαν παγκοσμίως θα παίξει με Νοτιοκορεάτη για την πρόκρισή του στον τελικό, είναι πέραν πάσης φαντασίας. Έχει κωμική υφή. Το απόλυτο icon, ο πιο κομψός κοσμοπολίτης στο επίπεδο της αθλητικής και όχι μόνο ψυχαγωγίας, ένας θαυμάσιος αθλητής, θα παίξει με κάποιον που όχι μόνο δεν είχε φτάσει ποτέ στα προημιτελικά ενός Major, αλλά δεν το είχε κάνει πριν από εκείνον συμπατριώτης του. Ο Χέονγκ Τσουνγκ φοράει μία μάσκα που είχαμε να αντικρίσουμε από τον Γιάνκο Τιπσάρεβιτς και χτυπάει το μπαλάκι λυσσαλέα, κάτι που υπόσχεται διασκέδαση. Αν κάτι υπόσχεται η εθνικότητα σε συνδυασμό με την απειρία του είναι ότι δεν έχει φτάσει στο επίπεδο τριβής με το δυτικό κόσμο που οι τενίστες εγνωσμένης αξίας έχουν κάνει. Σημαίνει, δεν έχει φθαρεί τόσο ώστε να έχει αποκτήσει τα προνόμια, βεβαίως βεβαίως, επίσης, όμως, δεν κουβαλάει τις φοβίες τους. Ο Φέντερερ είναι ένας τενίστας που δεν μεταφέρει μόνο τις ασύλληπτες ικανότητές του στο κορτ, αλλά και την αύρα του, μία αύρα που μοιάζει σχεδόν με την Πρωτοχρονιά: μόνο για το Σύμπαν δεν έχει καμία σημασία. Από τα δεκάδες εκατομμύρια κόσμου που ασχολούνται με το τένις ένα τεράστιο ποσοστό είναι θαυμαστές του. Εδώ και 15 χρόνια κερδίζει το βραβείο του αγαπημένου παίκτη του κοινού και έχει ξεχαστεί ποια ήταν η τελευταία φορά που έχει παίξει σε εχθρικό κοινό. Τον αγαπάνε παντού: στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Μελβούρνη, στη Νέα Υόρκη, στο Μαϊάμι, στο Τορόντο, στη Μαδρίτη, στη Φλόριντα, στο Περθ, στη Ρώμη, στη Βασιλεία, εννοείται, στη Σαγκάη. Ο Φέντερερ είναι global με όλα τα γράμματα να σημαίνουν κάτι, είναι αξιοσέβαστος και κοσμοαγάπητος σε κάθε πλευρά της γραμμής Μέισον και Ντίξον. Ο Τσουνγκ, από την άλλη, μοιάζει με άνιμε, αρκετά ψηλότερο από το κανονικό.
Αυτό που ο Τσουνγκ έχει και ο Τσίλιτς στον τελικό δε θα έχει, είναι να μπει με την επίγνωση ότι όλος ο κόσμος πρόκειται να υποστηρίζει τον Φέντερερ. Θα μπορούσε να είναι παρεμφερής η κούρσα των 200μ. πεταλούδα στο Λονδίνο, όταν ο Σκούλινγκ από τη Σιγκαπούρη νικησε τον Μάικλ Φελπς, τον Λάζλο Τσεχ και τον Τσαντ λε Κλος στη δεύτερη θέση, σε μία σπάνια τριπλή ισοβαθμία. Ο Τσουνγκ προέρχεται από μία σχολή που οι αθλητικές παραδόσεις της είναι ένδειξη του πόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι ένας καλός αθλητής της στο τένις. Από το τζούντο μέχρι την πάλη και από το σκέιτ ταχύτητας στο πατινάζ μέχρι τη σκοποβολή, οι Κορεάτες αθλητές ανήκαν σε μία παγκόσμια ελίτ. Προερχόμενος από ένα μέρος που ο σύγχρονος κόσμος είναι μυημένος, ο Τσουνγκ δεν θα κουβαλάει μόνο την ιστορία της Σταχτοπούτας και το μομέντουμ της αναισθησίας, αλλά και γονίδια μίας φυλής που ξέρει να εκτιμά και να αναδεικνύει τη νόηση μέσα από τη δύναμη και τον έντιμο αγώνα.
Ο Ρότζερ Φέντερερ πιθανώς θα πάει στον τελικό. Όμως απέναντί του δεν είναι ένας νεαρός που θα ξεστραβωθεί από τη λάμψη του, αλλά ένας καμικάζι με μυαλό, έστω κι αν ο όρος είναι ιαπωνικός. Πριν από τον τελικό, ο πιο σπουδαίος τενίστας από τότε που φτιάχτηκε η ρακέτα θα πρέπει να προσπεράσει έναν ανώμαλο τε και κακοτράχαλο δρόμο, που ίσως έχει τις εκπλήξεις που τα λιβάδια του Βιετνάμ είχαν για τους ανυποψίαστους Αμερικανούς στρατιώτες.
