Η πίστωση χρόνου που πήρε ο Ζοσέ Μουρίνιο στη θητεία του ως τεχνικού της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν μοναδικό φαινόμενο στα χρονικά του κλαμπ. Οι «μερένχες» έχουν διώξει δύο φορές τον Φάμπιο Καπέλο ως πρωταθλητή Ισπανίας- και, μάλιστα, με διαφορά δεκαετίας, το 1997 και το 2007- και μία φορά τον Γιουπ Χάινκες ως πρωταθλητή Ευρώπης. Το εκπληκτικό ήταν ότι στη δεύτερη περίπτωση η λύση της συνεργασίας έγινε και ανακοινώθηκε ακριβώς την επομένη του 1-0 επί της Γιουβέντους στο Άμστερνταμ με το γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς.
Η ασέβεια της Ρεάλ Μαδρίτης στους προπονητές είναι γνώριμη, όχι μόνο στους επαΐοντες των του συλλόγου αλλά και, στο κοινό. Σε όλους. Μετά τις 15 Ιανουαρίου 1974, που έφυγε ο Μιγκέλ Μουνιόθ, ο οποίος, με τα 14 χρόνια είχε τη μακροβιότερη προπονητική καριέρα στη Ρεάλ, μόνο τέσσερις τεχνικοί έμειναν τρία χρόνια. Ο Μίλιαν Μίλιανιτς, από τον Μάιο του 1974 έως τις 7 Σεπτεμβρίου 1977, ο Λίο Μπεενάκερ ακριβώς τρία (1 Ιουλίου 1986 προσελήφθη, 30 Ιουνίου 1989 έφυγε), ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε, από τις 17 Νοεμβρίου 1999 έως τις 23 Ιουνίου 2003 και ο Ζοσέ Μουρίνιο, από τις 30 Μαΐου 2010 έως τη 1 Ιουνίου 2013. Σε αυτό το διάστημα, 23 ήταν οι περιπτώσεις που κόουτς της Ρεάλ, κανονικός ή υπηρεσιακός, δεν συμπλήρωσε χρόνο, δηλαδή 365 μέρες, στο κλαμπ. Συγκλονιστικό.
Αν εξαιρεθούν ο Μουνιόθ και ο Ντελ Μπόσκε, ακόμα και οι προπονητές που έμειναν για πάνω από μία σεζόν, όπως ο Βουγιαντίν Μπόσκοφ που έφτιαξε έπειτα τη σπουδαία Σαμπντόρια, ο Μπεενάκερ, φυσικά ο Μουρίνιο, αντιμετώπισαν τα μύρια όσα προβλήματα. Είναι σημαντικό να είσαι μέσα στο κλαμπ, για να ξέρεις τι παίζει στο κλαμπ.
Για την ακρίβεια, είναι σημαντικό να προέρχεσαι από το σύλλογο. Να μπορείς να καλύψεις ένα κενό τριών ημερών ή δύο μηνών, αν χρειαστεί. Για τον Ντελ Μπόσκε, ας πούμε, η μεγάλη θητεία των σχεδόν τεσσάρων χρόνων ήταν η τρίτη στους λευκούς της Μαδρίτης. Είχε καθίσει στον πάγκο από τις 7 Μαρτίου έως τις 30 Ιουνίου του 1994 και από τις 21 έως τις 24 Ιανουαρίου 1996. Ήταν διαθέσιμος επειδή ξέρει τι σημαίνει Ρεάλ. Μία βασίλισσα που οι ποδοσφαιριστές και τα μαγικά πόδια τους είναι οι βασιλιάδες τους.
Ωστόσο, πέρα από αυτό το ανώριμο παιδάκι με τα 11, παρ’ όλα αυτά, Κύπελλα Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, δεν είναι πολλές οι ομάδες που μπορούν να δώσουν σε ένα προπονητή όσο χρόνο θέλει για να κτίσει. Το έκανε η Βέρντερ με τον Τόμας Σάαφ, το έκανε η Κορούνια με τον Ιρουρέτα. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Φέργκιουσον. Η Λίβερπουλ, ίσως, είναι η μόνη ομάδα στον κόσμο που ο φίλαθλος δεν έχει πρόβλημα με τον προπονητή και θα πάει στο γήπεδο ούτως ή άλλως. Η Ρεάλ είναι, μακράν, η ομάδα που ο πάγκος έχει βύσμα που οδηγεί στην πρίζα για ταρακούνημα στα 420 βολτ. Κόλαση.
Και αυτό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα για τον Ζινεντίν Ζιντάν. Στο ματς με τη Λας Πάλμας, ο Γάλλος έκανε τον Κριστιάνο Ρονάλντο αλλαγή πριν τελειώσει το παιχνίδι. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι «τον χρειάζομαι για την Τρίτη και το παιχνίδι με την Ντόρτμουντ». Same old story. Ο Ζιντάν υπέπεσε σε παράπτωμα, όχι αγωνιστικό ή κάτι άλλο αλλά, για την καριέρα του ως τεχνικού του συλλόγου. Τούτη η αλλαγή στο ματς με τη Λας Πάλμας, στο οποίο η Ρεάλ δε νίκησε (2-2), είναι η αρχή του τέλους του για την προπονητική θητεία του στο σύλλογο.
Ο δεύτερος χρόνος, για έναν προπονητή που έχει κάνει μαγικό πρώτο χρόνο από το πουθενά, είναι ο πιο κρίσιμος συνολικά της θητείας. Οι παίκτες, κακομαθημένοι, δέχθηκαν τον Ζιντάν ως όαση: ο Μπενίτεθ, εκτός ότι δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του συλλόγου εξ εμφανίσεως, νόμιζε ότι είχε να κάνει με μεγάλα παιδιά, που θα τον άκουγαν. Δεν έγινε. Τα παιδιά ζοχάδιασαν από νωρίς. Ο Ζιντάν ρούφηξε με το μεδούλι τη δόξα από το 2001 έως το 2006, τίμησε τη φανέλα και είναι μάλλον ο πιο κομψός ποδοσφαιριστής που έχει ακουμπήσει ποτέ μπάλα. Με πρωτεργάτη τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Ζιντάν ήταν ένας θαυμάσιος προπονητής που ήξερε πώς να κρατάει τις ισορροπίες στον αγωνιστικό χώρο, πάει να πει, αν ήταν αναγκασμένος να χαλάει κάνα χατίρι πού και πού, έπρεπε να το κάνει σε παίκτες που δεν είναι βαρόμετρα για τα αποδυτήρια και τη διοίκηση. Ο παικταράς Χαμές πλήρωσε ακριβώς αυτό το μάρμαρο. Εκεί που ξεκινάει το πρόβλημα είναι όταν ο Ζιντάν σκέφτεται ότι τη δεύτερη σεζόν του θα βάλει δικά του στοιχεία στην ομάδα. Ο ίδιος έγινε απορροφητήρας πριν τελειώσει το πρώτο μισό της περιόδου 2015-16 και στη διοίκηση είναι ευγνώμονες για όσο χρόνο χρειάζεται να εγκαταλείψουν το γραφείο τους και να πάνε στο πάρκινγκ για να μπουν στο αυτοκίνητό τους. Όσο μεγάλο κεφάλαιο και να είναι ο Ζινεντίν Ζιντάν για τη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν προσλήφθηκε για να δώσει τα δικά του στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας, ούτε για να βλέπει μπροστά: οι παίκτες-κλειδί πρέπει να είναι ευχαριστημένοι, εκεί ξεκινάνε όλα.
Ο Ντελ Μπόσκε, επειδή προέρχεται από το σύλλογο, το ήξερε. Ο Μουνιόθ το ήξερε. Ο Ζιντάν, παρά το γεγονός ότι έγινε ο πρεσβευτής της Ρεάλ από τη στιγμή που σταμάτησε το ποδόσφαιρο, δεν είναι δυνατόν να το ξέρει. Είναι μία πληροφορία που δεν μπορεί να τη χωρέσει το μυαλό του.
Όταν βγάζει τον Κριστιάνο Ρονάλντο με τη Λας Πάλμας για να το διατηρήσει φρέσκο για το γερμανικό βορρά, στην ουσία είναι έπαινος. Αλλά ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν το βλέπει έτσι. Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ρεάλ: ο πρώτος σκόρερ της συνολικά, στο πρωτάθλημα και σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο τύπος έχει παίξει 352 ματς και έχει σημειώσει 366 γκολ. Πάει να πει 1,04 ανά παιχνίδι! Ο δεύτερος, που έχει μέσο όρο 0,94 ανά παιχνίδι, είχε παίξει 262 ματς και είχε σκοράρει 242 φορές: το όνομά του ήταν Φέρεντς Πούσκας. Ο δεύτερος σκόρερ συνολικά της Ρεάλ, ο ποδοσφαιριστής που στο στυλ του υπήρχε ανάγλυφη η οντότητα των «μερένχες» και τι πρεσβεύουν αυτοί, δηλαδή ο μοναδικός Ραούλ Γκονζάλες, έχει πετύχει 323 γκολ σε 741 ματς, ένα εκπληκτικό 0,44 ανά παιχνίδι, που ο Κριστιάνο Ρονάλντο το κάνει να φαντάζει σχεδόν καθημερινή κατάσταση.
Έτσι, λοιπόν, η καριέρα του Ζιντάν βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Ίσως να έχει ακόμα μία ευκαιρία- αν η Ρεάλ αρχίσει να νικάει σταθερά και θεαματικά. Αλλιώς το αντάρτικο δεν θα αργήσει να γίνει. Και η προκλητική αδιαφορία θα τον οδηγήσει, πιο σύντομα από ό,τι φαντάζεται, στην έξοδο. Το ματς με την Ντόρτμουντ, την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου, είναι από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της Ρεάλ σε ό,τι αφορά τη μακροημέρευση του ίδιου ως τεχνικού του συλλόγου.
