Οι περισσότεροι άντρες έχουμε μεγαλώσει με ποδόσφαιρο και είναι κάτι που μας συνδέει. Είναι αυτό που καμία γυναίκα δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ. Το πόσο ευχάριστη μπορεί να είναι η ώρα μας την ώρα που βλέπουμε μπάλα. Και ας είναι το παιχνίδι 0-0. Και ας είναι σούπα ρε παιδί μου… Γουστάρουμε την όλη φάση. Τη μάζωξη στο σπίτι, το άραγμα μπροστά από την τηλεόραση ή το άραγμα στην εξέδρα.
Υπάρχουν και βιώματα, όμως. Και συνήθειες φυσικά. Η γενιά του ’80 έχουμε μεγαλώσει με κάποιους ποδοσφαιριστές. Πώς να το κάνουμε τώρα… Τον Τζέραρντ, τον Τσάβι, τον Κασίγιας, τον Τότι, τον Γκιγκς και τον Μαλντίνι. Προσπαθούμε να βάλουμε έναν από κάθε θέση. Υπάρχουν κι άλλοι. Πολλοί περισσότεροι. Αλλά θα καταλάβετε στη συνέχεια το νόημα του κειμένου…
Τους έχουν συνηθίσει λοιπόν και τους έχουμε συνδυάσει με μία ομάδα. Τον Τζέραρντ με τη Λίβερπουλ, τον Τσάβι με την Μπαρτσελόνα, τον Κασίγιας με τη Ρεάλ, τον Τότι με τη Ρόμα, τον Μαλντίνι με τη Μίλαν και τον Γκιγκς με τη Μάντσεστερ. Ο καθένας τους πάνω από 20 χρόνια στο κάθε κλαμπ.
Η ζωή τους όλη σε μία ομάδα. Αυτούς γουστάρουμε εμείς.
Τους πιστούς… Τους ποδοσφαιριστές που δεν έφτυσαν ποτέ την ομάδα τους για τα λεφτά. Τους παίκτες που έφαγαν όλες τις πίκρες με τον σύλλογο που αγαπήσανε. Θέλετε να τα πούμε πιο αναλυτικά;
Στα γρήγορα…
Τζέραρντ: Ένας από τους καλύτερους μέσους που έχει βγάλει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ναι, έχει πάρει Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει πάρει τρόπαια γενικότερα. Αλλά πρωταθλήματα; Κανένα. Παρόλα αυτά, δεν μάσησε. Έκατσε μία ζωή στη Λίβερπουλ. Έκατσε 28 χρόνια! Δεν την παράτησε ποτέ του. Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να είχε πάει σε όποια ομάδα ήθελε αυτός. Κατά καιρούς η Ρεάλ τον ήθελε, αλλά κι άλλες ομάδες. Ποτέ τους ο ίδιος δεν έφυγε.
παικτεσ που οταν ακουσ το ονομα τουσ σκεφτεσαι μονο μια ομαδα
Τσάβι: 24 χρόνια στην Μπάρτσα. Γεννημένος «μπλαουγκράνα». Τίμησε τη φανέλα και με το παραπάνω. Δεν την παράτησε ποτέ του για τα λεφτά. Ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 που η Μπάρτσα δεν ήταν αυτή που είναι τα τελευταία χρόνια, δεν έφυγε ποτέ του. Την έκανε μεγάλη, αυτός και οι άλλοι που πέρασαν από δίπλα του.
Κασίγιας: Τα λόγια είναι περιττά γι’ αυτό τον τερματοφύλακα. Από παιδί στη Ρεάλ. Τώρα είναι στην Πόρτο, αλλά μέχρι και τη στιγμή που έφυγε, είχε βάλει ως προτεραιότητα την παραμονή του. Έκατσε 25 χρόνια στην ισπανική ομάδα.
Τότι: Ένα πρωτάθλημα σε 25 χρόνια που βρίσκεται στη Ρόμα. Τα πρώτα χρόνια του 2000, ο Τότι ήταν το καλύτερο 10άρι του κόσμου. Τον σύγκριναν με τον Ζιντάν. Τον ήθελαν όλες οι ομάδες. Αλλά ο Ιταλός, ήθελε να είναι ο βασιλιάς της Ρώμης. Την αγαπάει την ομάδα αυτή. Και όπως έχει πει: «Έχω γνωρίζει πολλές γκόμενες. Όλες τις έχω απατήσει, εκτός από τη Ρόμα».
Μαλντίνι: 25 χρόνια στη Μίλαν. Ο Ιταλός αμυντικός τα έζησε όλα στους «ροσονέρι». Πήρε τα πάντα και ποτέ του δεν σκέφτηκε να φύγει.
Γκιγκς: Το ίδιο και ο Ουαλός εξτρέμ. Μία ομάδα σ’ όλη του την καριέρα. 24 χρόνια μπάλας, μόνο στη Μάντσεστερ, με την οποία κατέκτησε τα πάντα.
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι. Όπως ο Μπουφόν. Δεν έχει νόημα να τους πούμε όλους.
Αυτούς τους παίκτες γουστάρουμε λοιπόν. Αυτούς που τιμούν την ομάδα τους. Που δίνουν και την ψυχή τους και μας έχουν κάνει να τους συνδυάσουμε με μία μόνο ομάδα!
