Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πια. Πάνε οι εποχές που οι παίκτες έπαιζαν για τη φανέλα, για το χειροκρότημα της κερκίδας και για το σήμα. Ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο, λάτρευε τους ήρωές του ακόμα και όταν έχαναν, τους αποθέωνε και τους υπεραγαπούσε χωρίς απαιτήσεις και ιδιοτέλεια. Τώρα το προϊόν έχει γίνει εμπορικό, ο παίκτης παίζει για τα λεφτά, για τη λεζάντα, για το πριμ και για την επόμενη μεγάλη και ακριβή μεταγραφή…
Από την άλλη, και η στάση του φίλαθλου κοινού έχει αλλάξει. Ο οπαδός πλέον πληρώνει από το υστέρημά του και απαιτεί νίκες και τίτλους, αποδοκιμάζει, απαξιώνει εύκολα και γιουχάρει από την εξέδρα αν κάτι δεν του αρέσει. “Τόσα λεφτά παίρνουν” είναι η έτοιμη δικαιολογία του όταν τα παίρνει στο κρανίο και απαιτεί φυγές, απολύσεις και μεταγραφές. Και ο παίκτης σκέφτεται τον εαυτό του, αν είναι καλή η ομάδα του, αν μπορούν οι συμπαίκτες του να σταθούν δίπλα του, αν μπορούν να πετύχουν τους στόχους και αν όλο αυτό θα έχει αντίκτυπο στην καριέρα του και τις… μετοχές του. Είναι ένα κυνικό και εξοντωτικό παιχνίδι ανταγωνισμού, ζήτησης και προσφοράς, δούναι και λαβείν. Ένα ανελέητο και απάνθρωπο πάρε-δώσε…
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα περιπτώσεις που έρχονται και το ανατρέπουν όλο αυτό. Υπάρχουν στιγμές που το ποδόσφαιρο επιστρέφει στο παρελθόν, στις αγνές εποχές της ντομπροσύνης, της αθωότητας, της ΦΑΝΕΛΑΣ. Όταν οι ποδοσφαιριστές δένονταν με τον σύλλογο, φιλούσαν το σήμα και το εννοούσαν, αρνιόντουσαν λεφτά, δουλειές και σπίτια για να μην προδώσουν τον κόσμο που τους λάτρευε. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της Κολωνίας, που μετά από χρόνια είναι έτοιμη να πέσει κατηγορία και από τα σαλόνια της Μπουντεσλίγκα, να υποβιβαστεί στην Μπουντεσλίγκα 2.
Η πορεία της όλη τη σεζόν 2017-18 ήταν απογοητευτική. Παραμένει ουραγός της βαθμολογίας και στηριζόμενη κυρίως σε Γερμανούς παίκτες, προσπαθεί να αποφύγει το μοιραίο. Οι οπαδοί της έβλεπαν την κατάσταση όλη τη χρονιά, όμως δεν άφησαν ποτέ τις θέσεις τους. Πήγαιναν στο γήπεδο να στηρίξουν, να σπρώξουν όσο μπορούν, να τραγουδήσουν και στο τέλος να χειροκροτήσουν τους παίκτες ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κάτι που οι ποδοσφαιριστές εκτίμησαν, τους έκανε να συγκινηθούν και δακρυσμένοι να ανταποδίδουν τα εύσημα σε έναν υπέροχο λαό, με κατανόηση και χωρίς απαιτήσεις. Με ανιδιοτελή αγάπη για την ομάδα του…
Το αστέρι της ομάδας, ο Γιόνας Έκτορ, αποτελεί βασικό στέλεχος της εθνικής Γερμανίας. Στα 27 του είναι κεφάλαιο για το ποδόσφαιρο της χώρας, με τις εμφανίσεις του να έχουν τραβήξει τα βλέμματα πολλών μεγάλων συλλόγων. Ανάμεσά τους και η Μπάγερν Μονάχου, η πανίσχυρη πρωταθλήτρια Γερμανίας, η οποία έκανε πρόταση στον Έκτορ να μετακομίσει στο Μόναχο, εφόσον ο υποβιβασμός της Κολωνίας είναι αναπόφευκτος. Ο καθένας δεν θα το συζητούσε πολύ. Θα σκεφτόταν την καριέρα του, να μη χαντακωθεί και θα ευχαριστούσε τους Βαυαρούς που ένας υποβιβασμός, μια ομάδα που πέφτει στη χέρια του δεν θα αμαυρώσει τόσο πολύ το βιογραφικό του. Χώρια τα λεφτά που θα πάρει, την αίγλη και τη λάμψη των ευρωπαϊκών διοργανώσεων…
Κι όμως, ο 27χρονος Γερμανός απέδειξε ότι είναι ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου μας. Αγνόησε τον όρο που τον άφηνε ελεύθερο στο τέλος της σεζόν, απέρριψε τις προτάσεις που είχε και ανανέωσε το συμβόλαιό του με την Κολωνία μέχρι το 2023! “Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να βρω ομάδα το καλοκαίρι, αλλά αυτό δεν ένιωθα πως ήταν σωστό. Είχα πολλές συζητήσεις τις προηγούμενες εβδομάδες και είχα χρόνο να το σκεφτώ. Η απόφαση για μένα είναι ξεκάθαρη: Ανήκω στην Κολωνία και θέλω να μπω στη νέα σεζόν με αυτήν την ομάδα και αυτούς τους φιλάθλους”, δήλωσε ο διεθνής μπακ, τον οποίο η Κολωνία είχε αποκτήσει το 2010 απ’ την SV Auersmacher (4η κατηγορία).
Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν κι άλλοι παίκτες, όπως ο τερματοφύλακας Τίμο Χορν, ο οποίος δακρυσμένος δεν πίστευε στα μάτια του αυτό που έβλεπε στις εξέδρες. Έναν λαό να χειροκροτά, να στέκεται δίπλα, να στηρίζει μια ομάδα καταδικασμένη, παρά την τεράστια λύπη που κέρασε τους οπαδούς της. Θα πείτε, και ο Ντελ Πιέρο με τον Νέντβεντ έμειναν στη Γιουβέντους όταν υποβιβάστηκε, όμως δεν είναι το ίδιο. Άλλο ένα μέγεθος και ένας κολοσσός όπως η Γιουβέντους και άλλο η Κολωνία.
