Η Έβερτον είχε προσλάβει τον Ντέιβιντ Μόγες στις 14 Μαρτίου του 2002, τέσσερις μέρες αφού απολύθηκε ο Ουόλτερ Σμιθ. Ήταν να παραμείνει ως το τέλος εκείνης της σεζόν. Έφυγε το 2013 και μόνο για να διαδεχθεί τον Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μέσα Δεκέμβρη, προσέλαβε τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Μοιάζει ιστορία πανομοιότυπη, ίσως ακόμα καλύτερη, με εκείνη των μπλε του Λίβερπουλ. Ο Νορβηγός, με έναν τρόπο φαινομενικά αδιόρατο, είναι το πρόσωπο της αυτοκρατορίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ισοϋψώς ενδεχομένως με τον Ράιαν Γκιγκς, τον Ερίκ Καντονά και τον Μπράιαν Ρόμπσον. Πριν βιαστεί ο αναγνώστης να στείλει τον αφελή γραφιά στο πυρ το εξώτερον, καλείται τουλάχιστον να τον ακούσει, ακόμα και αν τα μηνίγγια του σφίγγουν από οργή για την προβοκατόρικη δήλωση, που, στην καλύτερη περίπτωση, δηλοί άγνοια και, στη χειρότερη, δόλο.
Στη συστατική επιστολή του Άλεξ Φέργκιουσον δεν λείπει κάτι από το να θεωρείται ο κορυφαίος προπονητής όλων των εποχών. Ο Σκωτσέζος πήρε 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων και, το κυριότερο για τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ, όταν την ανέλαβε είχε 7 πρωταθλήματα και, όταν έφυγε, είχε φτάσει τα 20, με τη Λίβερπουλ να παραμένει στα 18. Αυτό θεωρεί κι ο ίδιος ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ο γραφιάς θεωρεί ότι ο άθλος του είναι το «squeaky boom time». Είναι η φράση που χρησιμοποίησε για να περιγράψει τις καθυστερήσεις ενός παιχνιδιού που κρίνεται στο όριο. Αυτή η φράση εγκρίθηκε από το λεξικό της Οξφόρδης και οι δημοσιογράφοι την έλεγαν απλώς, «Fergie time». Στο λεξικό αναγράφεται ότι αυτός που ανακάλυψε τη φράση ήταν ο Άλεξ Φέργκιουσον. Δεν αναγράφεται, ωστόσο, ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν ο απόλυτος καρδιοχειρουργός του παγκόσμιου ποδοσφαίρου στον επιπλέον χρόνο. Μοιάζει να χάθηκε με τη φυγή του Σκωτσέζου αυτή η αίσθηση του γκολ στα χασομέρια, που κατέστησε, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λόγο, αυτήν την ομάδα θρυλική. Και ασφαλώς, με τις δεκάδες γκολ από το 85’ και μετά, μόνο ο τελικός του Κυπέλλου του 1999 στη Βαρκελώνη με την Μπάγερν Μονάχου, με τα δύο γκολ στις καθυστερήσεις, με ποδοσφαιριστές που μπήκαν αλλαγή στο παιχνίδι, αρκεί για να επιβεβαιώσει του λόγου το ασφαλές.
Ένας από τους σκόρερ ήταν και ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Ο Νορβηγός είναι θρύλος του ποδοσφαίρου. Είναι ισχυρή υποψηφιότητα για τον καλύτερο 12ο παίκτη στην ιστορία. Ήταν εξαιρετικά ακριβής και, τα 11 χρόνια στη Γιουνάιτεντ, από το 1996 έως το 2007, σημείωσε 91 γκολ σε 235 παιχνίδια. Πόλυ περισσότερο από 1 γκολ σε 3 παιχνίδια. Για το πιο ακριβές, 1 ανά 2,58. Τα περισσότερα, βεβαίως, έρχονταν ως αλλαγή. Σίγουρα υπάρχει επαρκής εξήγηση, αλλά η μαγεία του ποδοσφαίρου, όπως αποτυπώνεται σε τέτοιες ιστορίες που έχουν και στατιστική υπόσταση, επιτρέπει στο (ρομαντικό, έστω σε μία διάστασή του) φίλο του βουτιά στη μεταφυσική, την υπερβατική φαντασία, για να χρησιμοποιηθεί ένας πιο φιλοσοφικός όρος.
Αυτός ο ποδοσφαιριστής, λοιπόν, ήταν το χαρτί του Φέργκιουσον. Αν το παραλληλίσουμε με το πόκερ και την ευχή του ικανού παίκτη να του έρθει ένα καλό φύλλο σε δύσκολη στιγμή, ήταν το καλύτερο δυνατό φύλλο.
Και αυτός είναι ο προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Περιττό να ειπωθεί, από το 2013 και έπειτα, το κενό του Φέργκιουσον, όχι απλώς δεν καλύφθηκε αλλά, δεν έφτασε καν στο στάδιο της προσέγγισης. Φυσικά, το μεγαλύτερο κενό ήταν στην κεφαλή. Το διαμέτρημα της προσωπικότητάς του επέτρεπε στη διοίκηση να εργάζεται απερίσπαστη, στα ευτυχισμένα χρόνια της Γιουνάιτεντ. Το κενό του έπρεπε να αντισταθμιστεί, με ένα φιλόδοξο κόουτς, με συγκρουσιακό χαρακτήρα. Ο Ζοσέ Μουρίνιο εκμεταλλεύθηκε τη διοικητική ανυπαρξία για να μπορέσει να ανανεώσει το συμβόλαιό του μεσούσης της περυσινής σεζόν, για την ακρίβεια στις 26 Ιανουαρίου του 2018, χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος. Μοιάζει με τη στέψη του Ναπολέοντα ως αυτοκράτορα από τον… ίδιο. Φεύγοντας και έχοντας αφήσει πίσω του ερειπωμένο τοπίο, ο Μουρίνιο πήρε αποζημίωση 24 εκατομμυρίων ευρώ.
Επειδή, λοιπόν, η διοίκηση, ευνουχισμένη κατά το δοκούν, δεν μπορούσε να διαλέξει έναν προπονητή, απευθύνθηκε στην (συγγνώμη Ματ Μπάσμπι, απολογούμαι ταπεινά Μπόμπι Τσάρλτον) πλέον εμβληματική φυσιογνωμία στην ιστορία της ομάδας. Και ο Φέργκιουσον έφερε τον κλώνο του, το ακριβές αντίγραφό του, πολύ περισσότερο από τον Γκιγκς, που είχε κι εκείνος θητεύσει στον πάγκο της ομάδας, σε ανάλογη περίσταση ανάγκης. Ο Σόλσκιερ, ως baby faced assassin, είναι ο κληρονόμος του Φέργκι, αφού η διαφορά από τον Γκιγκς είναι ότι ο Νορβηγός κρύβει κάτι διαβολικό. Είναι η αίσθηση, εκείνη που σε έκανε να τον φοβάσαι ως παίκτη. Οι αντίπαλοι ήξεραν ότι θα έτρωγαν γκολ, με το που έβλεπαν το νούμερο 20 στην ταμπέλα της αλλαγής. Εδώ είναι που λειτουργεί η υπερβατική φαντασία: πάνω από πέντε χρόνια τώρα, η Γιουνάιτεντ έχει βρει σκάρτα ισάριθμα γκολ στις καθυστερήσεις. Η αφελής εκτίμηση, ενός ανθρώπου στον οποίο αρέσουν τα παραμύθια, είναι ότι και μόνο με το περίγραμμά του στον πάγκο, ο εξτρά χρόνος του παιχνιδιού θα ξαναγίνει ο αγαπημένος της Γιουνάιτεντ.
Θα είναι μια καλή αρχή.
